Kaka point

Dag allemaal,
Het verhaal van vandaag komt iets later aangezien we geen toegang tot internet hadden.
Vanochtend dus vroeg uit de veren. 8.00 uur in de auto. We zouden veel gaan rijden en hadden veel stops in gedachten. Ook zouden we een alternatieve route rijden die mooier moest zijn. Bij het naar buiten kijken zagen we dat het weer al een stuk beter was en het in ieder geval helder was.
In de auto op pad naar ons eerste punt. Dat werd Invercargill. We waren inmiddels wel een paar keer gestopt voor een foto van het schitterende landschap. Het wisselde van bergen met sneeuw tot mooie groene heuvels met daarop natuurlijk schapen. De schapen zijn echt de wildlife hier. Vorig jaar telden we beren. Dit jaar schapen. Ik kan je zeggen heel slaapverwekkend en af en toe raak ik de tel kwijt en doe even een tukje. Heel leuk voor Jack die lekker doorrijdt. In Invercargill even wat boodschappen gedaan en toen door naar Slope point. Dit is het meest zuidelijke puntje van Nieuw Zeeland en ligt het meest dicht bij de Zuidpool. Dit was toch nog even een wandelingetje van 40 minuten heen en terug, maar....we zijn er geweest.
Over een dirt road ( onverharde weg) ging het door naar Curio bay. Daar zou een versteend bos in lava moeten zijn. Na een korte wandeling naar de bay bleek dit te bestaan uit een paar bomen die daar op de grond tegen de kustlijn aan lagen. Dit stelde echt niets voor dus daar waren we dan ook snel klaar.
De weg bestond voor een groot deel uit dirt road. Dat hield dus in dat we niet hard konden rijden wilden we de auto heel houden. Onderweg nog even gestopt bij een viewpoint. Het was inmiddels 14.00 uur dus we lusten wel een boterham. Het waaide er zo hard dat de boterhammen uiteindelijk in de auto werden opgegeten met een lekker appelsapje. Met een goed gevulde maag op pad naar de Purakaunui falls. We hadden gehoord dat dit een van meest gefotograveerde watervallen moest zijn. We hadden hem ook al een paar keer gezien op een foto. Ook hier weer een wandelingetje van 20 minuten steil naar beneden ( en later ook weer omhoog natuurlijk... dat is wat minder) maar toen kwamen we dan ook bij een mooie waterval. Een paar fotomomentjes verder kon de weg naar boven gestart worden.
Als laatste hadden we op de rol staan Nugget point. Nuggetpoint moest een mooie vuurtoren op een landtong staan die in zee uitstak op een hoogte van 133 meter. Verder zouden er zeldzame geeloogpinguins zitten en zeeolifanten. Dus weer op pad. Aangekomen bij Nuggetpoint moesten we een kilometer lopen voordat we bij de vuurtoren waren. Maar het uitzicht was dan ook schitterend. Jammer dat we er niet zo lang van konden genieten aangezien het begon te regenen. Allebei natuurlijk alleen een fleecetrui aan dus dat ging snel. Doorlopen geblazen. Onderweg zagen we nog wat zeehonden ver beneden op de rotsen liggen. Die kregen niet zo veel aandacht. Gekomen bij de auto bleek dat het weer droog bleef. We hadden inmiddels gezien dat een klein stukje terug de pinguins waren. Ook daar weer naar toe gewandeld. Er was zo’n vogelkijkhut. Een poosje gezeten en ja hoor we hadden geluk. Kwamen er ineens drie van die zeldzame pinguins voorbij schuifelen. Later hoorden we dat ze zeer zeldzaam zijn en je ze niet vaak ziet. Oh ja en die zeeolifanten die had de eigenaar van het motel 2x gezien in 8 jaar tijd.... Dus die zullen we wel niet meer vinden. Na een lange dag ( het was inmiddels 17.00 uur) waren we het wel zat en zijn we naar ons motel in Kakapoint gereden. Een aardige kamer met schitterend uitzicht over de baai en zelfs zicht op de vuurtoren waar we geweest zijn. Na een lekkere avondmaaltijd zitten we nu aan de koffie en de thee naar al het gevogelte te kijken wat voorbij komt.
Morgen op naar Dunedin. Niet zo ver rijden maar toch al genoeg plannen wat we willen gaan doen.
Doei.